Jij bent een spiritueel wezen in een menselijke ervaring. Om mens te kunnen zijn moest jij je de uitgestrektheid van je ziel beperken en kiezen uit attributen uit het menselijk collectief. De keuzes waren bijvoorbeeld: wel of niet muzikaal, wel nog niet creatief, wel of niet intelligent, wel of niet ambitieus. De keuze voor een gender is een heel belangrijke.
Al deze keuzes zijn wikkels om je vrije ziel die het jou mogelijk maken om mens te kunnen worden, om bij de mensheid te horen.
Ander wikkels zijn het gezin waarin je wordt geboren, de cultuur en religie van je ouders, je sociale omgeving en de uitgesproken en onuitgesproken verwachtingen die men van je heeft. Allemaal wikkels die bedoeld zijn om je ergens bij te laten horen. Op zich is dat geen probleem, want mensen zijn sociale wezens en hebben het nodig om ergens bij te horen. Dat geeft houvast in een wereld die onze ziel vreemd is.
Tijdens het opgroeien krijg je steeds meer wikkels om je ziel en wordt het leven steeds ingewikkelder.
Uiteindelijk kun je het gevoel krijgen dat je stikt, dat het genoeg is geweest, dat je niet meer mee wil doen, en je hebt vragen over de legitimiteit van alle wikkels. Je vraagt je af wie je werkelijk bent.
Op dat moment mag jij jezelf feliciteren, want dan begin je pas echt volwassen te worden. Volwassen worden is ontwikkelen; jezelf ontdoen van de wikkels die jou gemaakt hebben tot de mens die je dan bent.
Ontwikkelen heeft dus niets te maken met opleiding, talenten, beperkingen, status, nationaliteit of ras.
Het heeft wel alles te maken met het durven stellen van de vraag: "Wie ben ik" en het zoeken naar antwoorden.