Alles is liefde, ook al ervaren we dat niet altijd zo.
Ik vond het heel moeilijk om dit werkelijk zo te zien, en ik ben heel lang boos geweest op het leven dat pijn kon doen. Ik kon absoluut woedend zijn over het onrecht dat sommige mensen mij aandeden. En de ongelijkheid in de wereld wapperde als een rode vlag voor mijn ogen.
Toch is er alleen maar liefde en nu begin ik een beetje te begrijpen hoe het zou kunnen zijn. Het is een soort verhaaltje dat ik mezelf vertel, en wellicht kan dit beeld ook voor jou ook behulpzaam zijn.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik ben een spiritueel wezen in een menselijke ervaring. Als vrije ziel leefde ik in het Paradijs. Daar was alles vol liefde en harmonie, maar het was daar eigenlijk ook een beetje saai. Ik vroeg me af of er nog iets was buiten de liefde van het Paradijs en of ik dat kon ervaren.
Nou, dat kon. Het was mogelijk om mens te worden en allerlei ervaringen op te doen. Het enige wat ik hoefde te doen, was me losmaken uit de eenheid van liefde. Daarmee was ik meteen in de dualiteit met niet-liefde. Dat was de eerste stap.
Om mens te kunnen zijn moest ik mijn ziel verzwaren me niet-liefde en dan kon ik afdalen naar de Aarde. En er was nog iets, uit de enorme hoeveelheid niet-liefde zou ik een paar hoofdthema's moeten kiezen. Dat was de tweede stap.
Het leek mij wel spannend om 'Onbegrip' te kiezen. Een prachtig thema, maar in m'n eentje kon ik daarin niets ervaren.
Gelukkig waren er een aantal liefdevolle zielen bereidt mij te helpen. En we gingen plannen smeden. Als kleine kinderen aan het begin van hun spel werden de rollen verdeeld. Iemand was bereid de vader te zijn die niets begreep van zijn dromerige dochter. Een ander zou de juffrouw van de eerste klas zijn. Zij bedacht dat ze zou doen alsof 'Onbegrip' ook haar thema was en zij zou haar slechte ervaringen daarmee op mij projecteren. De ziel die wel mijn broer wilde zijn had ook allerlei spannende ideeën. En een wat wijzere zielen zei dat ze een voorbeeld voor mij wilden zijn.
Op deze manier werd een zeer gevarieerd en af en toe heel spannend script in elkaar gezet. Alle zielen die mij zich met mij verbonden hadden omhelsde ik stevig en bedankte hun voor hun liefdevolle aandacht waarmee ze met mij hadden meegedacht. Uiteraard werd ik ook liefdevol omhelst en bedankt voor mijn liefdevolle inzet, waar vanwege mij konden ook mijn tegenspelers van alles ervaren rond het thema 'Onbegrip'. De derde stap.
Daarna daalden wij af naar de Aarde. De vierde stap en ik had er zin in!
Natuurlijk was mij verteld dat ik om mens te kunnen worden het Paradijs zou moeten vergeten. Ondanks alle waarschuwingen had gedacht dat de pijn die dat zou doen best wel mee zou vallen. Maar o, wat viel dat tegen. Ik herkend mij vader niet als bevriende ziel, en ook al deed hij zijn best voor mij, het verschil tussen ons maakte mij onzeker. De lieverd die had aangeboden mij juffrouw te zijn, maakte mij boos omdat ik het gemeen vond dat zij mij pijn deed. Omdat ik mijn broer niet als onschuldige ziel herkende, maakte we ruzie.
Gelukkig verscheen er af en toe iemand op het toneel die had beloofd een voorbeeld te willen zijn. Ze fluisterden in mij oor dat ik in het echt een onschuldige ziel ben, een Kind van God.
Zij luisterden geduldig naar mijn klaagzang en legden me geduldig uit dat alle niet-liefde en pijn die ik ervaren had onderdeel was van het script dat wij samen hadden geschreven.
Vol liefde namen ze mij bij de hand en tilden mij van het podium af zodat ik van een afstandje kon zien wat er gebeurde.
En zij waren de zielen die mij langzaam deden ontwaken uit de droom die 'Jessica in de wereld van onbegrip' heette.
Mijn ontwaken heeft me laten zien dat er inderdaad alleen maar liefde is, ook al ervaren wij als mensen ook niet-liefde.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
De vier stappen die ik heb beschreven zie je ook terug in het munay-symbool. Munay betekent 'Liefde' of 'De wil om lief te hebben'
De cirkel is ziel die nieuwsgierig is geworden. De eerste stap.
De liefde ziet niet-liefde tegenover zich. De diagonaal is de tweede stap.
In de driehoeken zie je hoe er plannen worden beraamt. De derde stap.
Het vierkant stelt de Aarde voor. De wereld of het podium waarop het stuk wordt uitgevoerd.